Ebeveynler ve Eğitimciler Yeni Nesil Eğitim için Ne Yapabilir
Öğretmenler, çoğu öğrencinin odaklanma yeteneğini kaybettiğini, daha az empatik olduğunu ve fiziksel aktiviteye daha az zaman ayırdığını söylüyor.
Bunlar, Avustralya'da yaklaşık 2.000 öğretmen ve okul lideriyle yaptığımız Growing Up Digital Australia anket çalışmamızın sonuçlarından bazıları. Onlara ilkokuldan 12. sınıfa kadar öğrencilerin son beş yılda nasıl değiştiğini ve bu değişiklikleri nasıl açıklayabileceklerini sorduk.
Beş öğretmenden yaklaşık dördü, öğrencilerin öğrenme görevlerine odaklanma becerilerinde bir azalma gördüklerini, öğrencilerin %80'ninin empatilerinde bir düşüş gördüğünü ve %60'ında ise fiziksel aktiviteye daha az zaman harcandığını gözlemlediğini söyledi.
Bu düşüş eğilimleri birçok faktörden kaynaklanıyor olabilir. Ama iyi bir başlangıç noktası, son on yılda çocukların hayatlarında yadsınamayacak kadar büyük bir değişime - ekran süresine- bakmaktır.
Peki ne biliyoruz?
Kraliyet Çocuk Hastanesi tarafından yapılan yakın tarihli bir ankete göre, lise öğrencilerinin% 95'i, ilkokul çağındaki çocukların üçte ikisi ve okul öncesi çocukların üçte biri ekran tabanlı bir dijital cihaza sahip.
Daha önceki bir çalışmada, Avustralyalı ebeveynlerin %92'sinin akıllı telefonların ve sosyal medyanın çocukların fiziksel aktivite ve dışarıda oyun oynamak için ayırdıkları zamanı azalttığını düşündüklerini bulduk. Beş ebeveynden dördü, sosyal medyanın çocuklarının hayatında bir dikkat dağıtıcı olduğunu ve bu durumun onların refahını ve aile ilişkilerini olumsuz etkilediğini söyledi.
Başka bir anket, gençlerin zamanlarının üçte birini ekranlara bakarak geçirdiğini gösterdi. Avustralya'da Growing Up Digital araştırmasında, öğretmenlerin %84'ü dijital teknolojilerin öğrenme ortamında büyüyen bir dikkat dağıtıcı olduğunu söyledi.
Ebeveynler ne yapabilir?
Ebeveynler, çocukların yeni kavramları öğrenmek için teknolojileri ne kadar akıcı kullandıklarını görebilirler. Ayrıca, çocukları dijital cihazların dikkat dağıtıcı kısımlarından uzak tutmanın ne kadar zor olduğunu fark edebilirler. Bir çocuk, öğretmeninin kendisine verdiği tüm ödevleri tamamlayamazsa ebeveynlerin, bunun onların kötü bir öğrenci veya başarısız bir öğrenci olduğu anlamına gelmediğini bilmeleri önemlidir.
Ebeveynler, çocukların öğrenme hakkında nasıl hissettiğini anlamaya çalışabilir. Onu sıkan ve zorlayan şeyler neler? Bir öğrenci, dikkat dağınıklığı nedeniyle bir görevi yerine getirmekte zorlanıyor olabilir. Bu durumda en iyi yardım, çocuğun dikkat dağınıklığının nedenlerinden, örneğin akıllı telefonlarından uzak durmasına destek olmaktır.
Öğretmenler ayrıca mümkün olduğu kadar herhangi bir teknoloji gerektirmeyen unsurlarla öğrenme etkinlikleri tasarlamalıdır. Örneğin, evde inşaat, çizim veya başkalarıyla iletişim kurmayı içeren projeler, cihazlar olmadan kolayca yapılabilir.
Ebeveynler ve öğretmenler, çocuklara medya ve dijital teknolojileri güvenli ve sorumlu bir şekilde kullanmayı öğretmenin akıllıca yollarını bulmak için birlikte çalışabilirler. Yetişkinler olarak kendi ekran davranışlarımızı düzenlemeyi öğrenmek ve bu davranışı çocuklarımıza modellemek, cihazları yasaklamaktan çok daha etkili bir strateji olabilir.
Eğitiminin kalitesini iyileştirmenin belki de en iyi yolu, "işleri yapma şeklimiz"i değiştirmektir. Çocukların eskisi gibi olmadıklarını ve daha iyi öğrenme için hem yetişkinlerin hem de çocukların dijital cihazlarla yaşama biçimlerinin değiştirilmesini gerektirdiğini anlamalıyız.
Çocukların yeni nesil eğitim süreci hakkında daha detaylı okuma yapmak istiyorsanız yukarıdaki makalenin yazarı Pasi Sahlberg'in Finlandiya Eğitim Devrimi kitabını okuyabilirsiniz.
Pasi Sahlberg
